کاشت مو لیکن پلان

آلوپسی یک نوع بیماری مزمن پوستی می باشد که موجب ریزش مو در قسمتی از سر یا کلیه آن می‌شود. امکان دارد این بیماری موجب ریزش مو در سایر قسمت های بدن هم شود. فیزیوپاتوژن به آسانی قابل درک نمی باشد، ولی این مشکل موجب رخ دادن التهاب می‌شود که عمدتاً ناشی از ترکیب ژنتیک و تاثیرات محیطی می باشد. شایع‌ترین دلیل ریزش مو آلوپسی آندروژنیک (AGA) است که حدود ۵۰ درصد آقایان ۵۰ ساله و ۲۰ درصد الی ۵۰ درصد خانم‌های ۵۰ ساله به آن دچار هستند. اشخاصی که به طاسی دائمی مبتلا شده‌اند می‌توان از کاشت مو برای درمان این مشکل خود استفاده کنند. برای کاشت مو نخست بخشی از پوست ناحیه پشت یا کنار سر که دچار آلوپسی آندروژنیک نمی باشد برداشته می‌شود. سپس واحد‌های فولیکولاری که حاوی ۱ الی ۴ فولیکول می باشند تهیه شده و در نواحی که مبتلا به طاسی است کاشته می‌شوند.

برخی از افراد هستند که به علت ایجاد اِسکار و مشکلات پوستی دچار ریزش مو می‌شوند. این مشکلات بیشتر به طور طبیعی خودا یمنی می باشند و اسم هایی همچون لیکن پلان، آلوپسی فیبروز و آلوپسی سیکاتریشیال مرکزی نام دارند. در بعضی موارد اشخاص دچار آلوپسی سیکاتریشیال هستند که این مشکل شامل اختلالات پوستی گوناگون می‌شود و نهایتاً منجر به تخریب فولیکول‌های مو می‌گردد. این مشکل می‌تواند دلایل متفاوتی داشته باشد برای مثال آسیب خوردن به بافت سر، زخم، سوختگی، عوامل ارثی، التهاب و اختلالات عفونی. علل مختلف آلوپسی سیکاتریشیال به دو دسته پایدار و غیرپایدار تقسیم می‌شوند.

نوع غیر پایدار آن تمایل به پیشرفت داشته و امکان رخ دادن دوباره آن پس از درمان نیز وجود دارد. این بیماری شامل ریزش مو به علت التهاب است که به اسم لیکن پلان (LPP) شناخته می‌شود. آلوپسی سیکاتریشیال می‌تواند بر روی پوست سر و بر روی ناحیه اهداء (که موها از آنجا برای کاشته شدن برداشته می‌شوند) اثر گذار باشد.

زمان انجام کاشت مو لیکن پلان

برای انجام کاشت مو لیکن پلان باید یک سری از شرایط را دارا باشید. این شرایط شامل موارد زیر است:

۱- فرد باید مصرف بعضی داروها را متوقف کند

فرد باید از مصرف هر نوع داروی خوراکی، تزریقی یا موضعی دوری کند. البته در بعضی موارد می‌توان کاشت مو لیکن پلان را برای اشخاصی که دارو مصرف می‌کنند و دارای شرایط بندهای ۲، ۳ و ۴ هستند انجام داد. البته این کار در موارد معدودی صورت می گیرد و به شرایط هر شخص وابسته است.

۲- فرد به هیچ وجه طی ۱۲ ماه (۲۴ ماه) گذشته علائم لیکن پلان (LPP) را گزارش کرده باشد

فرد نباید هیچ‌گونه سوزش، خارش یا دردی داشته باشد. باید به خاطر داشته باشید که فقدان علائم به معنای غیرفعال بودن بیماری نمی باشد بلکه وجود داشتن علائم به معنای این است که به احتمال زیاد بیماری موثر بوده است. زیاد شدن سوزش و خارش به صورت دوره‌ای نشان‌دهنده این است که بیماری در حال پیشرفت است و فرد مورد نظر داوطلب خوبی برای عمل جراحی نیست. فردی که داروی clobetasol استفاده می‌کند تا خارش پوست سر را کنترل نماید احتمالاً دچار بیماری است که به طور کامل غیرفعال نمی باشد.

۳- نباید هیچ شواهد بالینی از لیکن پلان فعال در ۱۲ یا ۲۴ ماه گذشته داشته باشد

شواهد بالینی لیکن پلان در پوست سر دارای آریتمی فولیکولار و هایپرکراتوز فولیکولار هستند. اگر شخص تا ۴۸ ساعت موهای خود را شستشو نکند دکتر بهتر می‌تواند پوست سر را ارزیابی کند. امکان دارد افرادی که مبتلا به آلوپسی ناشی از اِسکار می باشند، حتی هنگام غیرفعال بودن بیماری، پوست سرشان به طور مداوم قرمز باشد. پس در نتیجه قرمزی پوست سر به تنهایی به معنای وجود بیماری نمی باشد. قرمزی پِری‌فولیکولار نشان‌دهنده فعالیت بیماری است. به غیر از این موارد تست کشش باید برای موهای آناژن کاملاً منفی باشد و برای موهای تِلوژن کمتر از ۴ باشد. تست کشش مثبت برای موهای آناژن به معنای این است که آلوپسی ناشی از اِسکار فارغ از هر عامل دیگری فعال است.

۴- به طور کلی نباید هیچ گونه شواهدی مبنی بر ریزش مو در ۱۲ یا ۲۴ ماه گذشته وجود داشته باشد

با توجه به درمان‌های قبلی ریزش مو و مصرف دارو نباید در دوره ۲۴ ماهه قبل دچار ریزش بیشتر موها باشید. عکس‌هایی که دکتر هر ۶ یا ۱۲ ماه می‌گیرد نباید هیچ گونه تغییری را در ریزش موها نشان دهند.

۵- فرد باید دارای موهای کافی در ناحیه اهداء باشد

تمامی افرادی که مبتلا به بیماری لیکن پلان می باشند در ناحیه اهداء (پشت یا کنار سر) خود دارای موی کافی برای انجام عمل کاشت مو نیستند. حتی امکان دارد افرادی که بیماری آن‌ها غیرفعال است هم با این مشکل رو به رو شوند.

معرفی تفاوت کاشت مو لیکن پلان با سایر روش‌ها

تفاوت انجام کاشت مو برای اشخاصی که مبتلا به آلوپسی ناشی از اِسکار می باشند با افرادی که ریزش موهایشان دلایل ژنتیکی دارد این است که احتمال دارد گرافت‌ های کاشته شده در اشخاص مبتلا به آلوپسی ناشی از اِسکار از بین بروند. به طور مثال در کاشت مو برای افرادی که ریزش موی ژنتیکی دارند می‌گوییم که گرافت‌های کاشته شده دائمی خواهند بود. ولی در آلوپسی ناشی از اِسکار اینگونه نیست چون احتمال کمی وجود دارد که بیماری مجدد فعال شده و نتایج درمان را از بین ببرد؛ به همین علت فرد باید تحت نظارت باشد. اگر بخواهیم محتاطانه عمل کنیم باید سطوح اولیه درمان را برای افرادی که احتمال بازگشت بیماری در آن‌ها وجود دارد انجام دهیم.

آشنایی با اصول اولیه کاشت مو لیکن پلان

۱- برگزار کردن جلسات تست و معاینه در زمان مناسب

۲- محدود نمودن میزان اپینفرین

۳- کاهش میزان برش گرافت‌ها برای اطمینان از اینکه درصد قابل توجهی از سلول‌های بنیادی با سلامت کامل کاشته می‌شوند.

۴- استفاده از مینوکسیدیل در بعضی موارد برای افزایش جریان خون

۵- کاشت مو با تراکم ۲۰ الی ۳۰ تار مو در سانتی‌متر مربع

۶- منع کردن داوطلب از مصرف داروهای خوراکی، تزریقی و موضعی. این امر بسته به شرایط بیمار، میزان ریزش موی او و شرایط سنی او گوناگون است. بهتر است که بیمار برای مدت طولانی مصرف داروها را قطع نموده باشد. بعضی مواقع لازم است تا مصرف دوره‌ای کورتیکواستروئید و دوز کمی از هیدروکسی کلروکین مجدد تجویز شود. ناگفته نماند که ۱۰ الی ۲۵ درصد افرادی که مبتلا به لیکن پلان غیرفعال می باشند دوباره احتمال فعال شدن بیماری پس از درمان در آن‌ها وجود دارد پس در نتیجه ما در درمان لیکن پلان پیش و پس از انجام عمل کاشت مو بسیار جدی هستیم.